Het zijn boeiende tijden voor designers. We horen niet meer enkel thuis achter een tekentafel, maar ook in een boardroom. We denken niet meer enkel op productniveau, maar ook over systemen en complexe problemen. Arts in Society Award laat jonge ontwerpers proeven van die complexe vraagstukken. Zo heb ik de smaak te pakken gekregen!

Kunst vindt plaats in een gedeelde ruimte tussen zender en ontvanger. Zo’n ruimte kan alleen ontstaan wanneer men openstaat voor elkaars werelden. Soms ontdek je raakvlakken, soms komt het tot conflict. Tijdens het artistieke proces heb ik dat conflict moeten leren waarderen. ’Sommige dingen hebben gewoon conflict nodig,’ zei een dierbare me op een moeilijk moment tijdens de samenwerking. Je botst als kunstenaar - die graag overtuigd is van zijn/haar eigen vrije denken - op de beperkingen van je eigen kunst. In andere omstandigheden zou je die beperkingen omzeilen, het gegeven omgooien, maar dat kan nu niet. Je moet nu het probleem omarmen en overstijgen. In de sociale sector doet men elke dag niets anders. Het is dan ook vanzelfsprekend dat er zoveel artistiek talent aanwezig is in die sector. Je kan als kunstenaar zo veel leren van mensen die voortdurend creatieve oplossingen moeten zoeken voor dagdagelijkse problemen. Daar ben ik dankbaar voor.

CasAperta Muzieksalon was een hartverwarmende ervaring voor alle partijen. Dankzij het samenbrengen van heel veel talenten (goede organisatie, warme verwelkoming, heerlijke catering, muzikale betovering, audiovisuele verbeeldingskracht,...) werden het vijf feestelijke namiddagen. Mensen met dementie en hun mantelzorgers konden samen genieten van prikkels voor alle zintuigen en deelden een ontroerende, ontspannende tijd. De muziek legde contact waar dat soms moeilijk geworden is: een ervaring die zowel voor het publiek als voor ons als muzikant héél bijzonder was.

Het project was een soort openbaring voor mij, nog nooit heb ik dergelijke reacties ervaren op mijn muziek, anderzijds werd mijn vroeger beeld over bewoners van woonzorgcentra aan diggelen geslagen. Ik had niet verwacht dat de meesten zo spraakzaam, zo actief en positief in het leven zouden staan. Hoe meer bezoekjes we deden, hoe meer ik realiseerde dat we het fundamentele basisrecht van cultuur hielpen binnenloodsen in de hermetische omgeving van het woonzorgcentrum, waar vele melomanen en andere kunstliefhebbers rondlopen.