Participatieve kunstpraktijken betrekken mensen volgens eigen talenten en mogelijkheden actief bij een artistiek project. De betrokkenheid kan op verschillende niveaus vorm krijgen (programmatie, creatie, organisatie, …) maar is gericht op het actief betekenis geven aan de waarde van kunst en het beïnvloedt het artistiek proces en het resultaat.  

Sandra Trienekens en Wouter Hillaert schreven voor Dēmos (BE) en CAL-XL (NL) een manifest voor participatieve kunstpraktijken. Hoe voer je het gesprek over de kracht van participatieve kunstpraktijken voor een samenleving in transitie, zonder te verzeilen in typische tegenstrijdigheden als artistiek versus sociaal, publiek versus privaat, instrumentalisering versus autonomie? Hoe kom je tot een taal waarin zowel kunstenaars, sociale organisaties, beleidsmakers, opdrachtgevers als kunstenhuizen dat gesprek samen kunnen voeren? Download hier de publicatie uit het programma ‘Kunst in Transitie’.

Met de artikelenreeks ‘Het DNA van participatie’ focust Dēmos op de impact van participatie op organisatieniveau. Praktijkverhalen verduidelijken dat participatie binnen de kunsten niet louter een methodiek is, maar de visie, het democratisch gehalte en het lerend vermogen van een kunstenorganisatie verregaand beïnvloedt. Lees hier de 8 artikelen.

In het najaar 2020 organiseerde Dēmos bij Unie der Zorgelozen in Kortrijk ook enkele spannende gesprekken over het DNA van participatie. Bekijk deze hier.

In het artikel '‘Participatie is een oefening in nederigheid’' gaat REKTO VERSO in gesprek met de trekkers van participatieve festivals BLOK-BLOC en ENTER. Hoe houd je vanuit de kunsten voeling met de maatschappelijke realiteit en betrek je nieuwe publieken? Lees het artikel hier.